Σεβήροι

Όνομα Ρωμαίων αυτοκρατόρων. 1. Λούκιος Σεπτίμιος Σεβήρος (146-211). Διατέλεσε συγκλητικός, ταμίας, ανθύπατος της Αφρικής και αρχηγός των Λεγεώνων της Ιλλυρίας. Μετά το θάνατο του Περτίνακα, ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας από το στρατό της Ιλλυρίας, αναγνωρίστηκε από τη Γερουσία, μπήκε θριαμβευτικά στη Ρώμη και διάταξε τη διάλυση των πραιτοριανών λεγεώνων. Ο Σ. κατατρόπωσε τους ανταγωνιστές του θρόνου και κυρίευσε τη Συρία, την οποία διαίρεσε σε Κοίλη Συρία και σε Φοινικική. Στη συνέχεια πολέμησε νικηφόρα εναντίον των Πάρθων, σε ανάμνηση δε της νίκης του έστησε στη Ρώμη θριαμβευτική αψίδα, η οποία σώζεται ως σήμερα. Ο Σ. έφτασε ως την Κτησιφώντα και οργάνωσε την επαρχία της Μεσοποταμίας. Φανατικός διώκτης των χριστιανών, είχε λαμπρή ελληνική και λατινική μόρφωση και προστάτευσε τα γράμματα και τις τέχνες. Το νομοθετικό του έργο υπήρξε επίσης σημαντικότατο. Στις ημέρες του άκμασαν οι νομοδιδάσκαλοι Παπινιανός, Ουλπιανός και Παύλος. Ο Σ. δαπάνησε σημαντικά ποσά και για την ανέγερση μνημείων, για τη διανομή τροφίμων και για το στρατό. Το 202, ο Σ., με έγγραφο του προσπάθησε να ανακόψει την ανάπτυξη του χριστιανισμού. Το 202 αναχώρησε για τη Βρετανία μαζί με τους γιους του Καρακάλλα και Γέτα, για να καταστείλει τις εξεγέρσεις των ορεσίβιων Σκότων. Στη διάρκεια όμως της εκστρατείας αυτής, ο Σ. πέθανε. Η τελευταία του λέξη ήταν το «la-boremus» (ας εργαζόμαστε), η οποία απευθυνόταν στους δυο γιους του. 2. Αυρήλιος Αντώνιος Σ. Αλέξανδρος (208-235). θετός γιος του Ηλιογάβαλου τον οποίο και διαδέχτηκε το 222. Έχοντας συμβούλους τους νομομαθείς Παύλο, Μοδεστίνο και Ουλπιανό, ο Αλέξανδρος Σ. θέσπισε σοφούς νόμους, ενίσχυσε τις εξουσίες της Συγκλήτου και δημιούργησε συμβούλιο αντιβασιλείας από 16 συγκλητικούς. Στην πραγματικότητα όμως οι μεταρρυθμίσεις του ήταν μικρής σημασίας και η βασιλεία του σφραγίστηκε από δολοπλοκίες, δολοφονίες και εξεγέρσεις, με εξαίρεση ελάχιστες δικονομικές, στρατιωτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Ο Αλέξανδρος Σ. ήταν οπαδός του θρησκευτικού συγκρητισμού, διατήρησε τα προνόμια των Εβραίων και έδειξε κάποια ανεκτικότητα απέναντι στο χριστιανισμό. Στην εξωτερική του πολιτική ήταν αντίπαλος του Αρδαχέρ του A’, θεμελιωτή της περσικής δυναστείας των Σασσανιδών. Μετά από σκληρούς επιτυχημένους και αποτυχημένους αγώνες, κατόρθωσε να εξαφανίσει την περσική απειλή (232). Γύρισε έτσι θριαμβευτικά στη Ρώμη και μετά οργάνωσε εκστρατεία εναντίον των Γερμανών στο Ρήνο (234). Ο Αλέξανδρος Σ. σκοτώθηκε στη διάρκεια στρατιωτικής επανάστασης, της οποίας ήταν αρχηγός ο Μαξιμίνος, αξιωματικός από τη Θράκη. 3. Λίβιος (461-465). Υποδείχτηκε από το Ρεκίμερο για να διαδεχτεί το Μαζοριανό, αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να διαθέτει πραγματική εξουσία. 4. Φλάβιος Βαλέριος (306-307). Ο αυτοκράτορας Γαλέριος τον ονόμασε Καίσαρα της Δύσης. Το 306, όταν πέθανε ο συναυτοκράτορας Κωνστάντιος ο Χλωρός, ο Φλάβιος ανακηρύχτηκε Αύγουστος. Οργάνωσε τότε εκστρατεία εναντίον του Μαξέντιου, αλλά εγκαταλείφθηκε από τους στρατιώτες του, αιχμαλωτίστηκε και τελικά θανατώθηκε.